Pętla Audax'a

   Nadchodzi Audax :) Tak ni z gruszki, ni z pietruszki zachciało mi się ciekawość babsko - kolarską zaspokoić. Przedsięwzięcie nieco dla mnie karkołomne, jeśli chcieć podołać całemu wyzwaniu. Ale jako, że nie ma presji, ani czasu, ani dystansu, jadę. Czasem myślę sobie, że ja to mam dobrze. Inni ścigają się, konkurują, wyniki robią. A ja jeżdżę swoje, po prostu :) Allleee...licho nie śpi, nigdy nie wiadomo co mi do łba wpadnie więc dobrze radzę konkurencji, czujną być :)

    Słowo się rzekło, udział w imprezie opłacony, nie pozostaje więc nic innego jak objechać pętelkę trasy. Jedną z pięciu :)

    Dojazd z Prudnika krótki. Ale, o zgrozo, meczący. Zwykle wracamy tędy do domu. Zawsze łatwo i przyjemnie. A teraz wiatr, dmucha drwiąco, raz w ucho, raz w nos. Ale ma robotę, wkurzać ludzi :)

    Głuchołazy. Na prawo patrz, plac startu. No to goł! Pętelka rozpoczęta. Płasko, a może wręcz z górki nieco. Z wiatrem. Łatwo i przyjemnie. Gdzie te góry, ja się pytam? Oczy do nieba, jakiś podjazd. Zaczyna się, myślę sobie :) "W prawo" - pada komenda trenera nawigatora i kamień spada mi z serca. Bo w prawo oznacza ominąć podjazd. Zakręt, oczy w górę iiii trzy razy taki podjazd! I trzy razy taki kamień na szyi :) Chciałam to mam, odpowiedź na góry :)

    Wypłaszcza się, wąska droga, jakaś wioska, a w niej, pieski, wózek niebieski, dzieci, śmieci, gapie, dziadek człapie, ktoś kota łapie, do wyboru do koloru. Beztroskie życie lokalsów :)

    Zjazd w dół. Ostry zakręęęt i rozsypana wywrotka żwiiiruuu! Uwijam się jak mogę, ratując z opresji. Noooo, jeśli nikt tego nie posprząta, a któregoś z kolarzy wywali z zakrętu, to wesoło nie będzie. Zwłaszcza, że impreza przy ruchu otwartym!

    Jeszcze jeden, dość nieprzyjemny, niezbyt stromy lecz długi podjazd. I to byłoby na tyle w temacie gór i wymagań. Lajtowo dla wytrawnych kolarzy. Dla mnie wyzwanie :) A żeby lekko nie było, pętelek takich jedziemy pięć :) Nie, nie dzisiaj, w niedzielę :)